مرز بین تردید و یقین

 

صدای سخن‌ران مسجد گوهرشاد در همه صحن‌ها طنین انداخته بود،از انقطاع الی الله سخن میگفت و من در اندیشه‌ی دریایی از بوسه و آغوش در ساحلی از ناز و نوازش بودم.

حرف‌هایش هیچ تناسبی با حال من نداشت. مطمین بودم آن بریدگی از دنیا و انقطاع به سمت خدا که آقای خطیب میگفت، برای من از مسیر همین عشوه و آغوش میگذشت.

گواه این اطمینانم چشم‌های خیسم بود.

آقای بهجت گفته بود اشک از ملکوت می‌آید

و من این سرمایه ملکوتی را به پای نیاز خاکی و زمینی می‌ریختم!

سایه سنگین و سیاه دعاهای مستحاب نشده قلبم را می‌فشرد. این قدر دعای مستحاب نشده داشتم که دیگر عادت کرده بودم خودم بعد از دعاهایم راههای استحابتش را بررسی می‌کردم.

همیشه وقتی مامان برای بدهی‌های آقاجون دعا می‌کرد، او می‌گفت "آخه زن از کجا جور میشه"؟ و من هم در حَرَم به همین سرنوشت دچار شده بودم.

 

بُرشی از کتابِ همیشه دختر

به قلم محمد ترکاشوند

کورسو

 

عجیب‌ترین هنجارها رو میشه تو همین مملکت دید!

سالادی از مذهب ،عُرف و مدرنیته، البته با درصد بالای عُرف،تاکید میکنم عُرف و عُرف و غُرف...لعنت به عرف

یک سری باورهای سنتی و کهنه که هم مردهاش و هم زنهاش دست به دست هم و سینه به سینه میچرخونن و حفظش می‌کنن

باورها و هنجارهایی که هم دامن دخترا و زنهاش رو گرفته هم پسرها و مردهاش رو

شاید بگید پسرا که دامن نمی‌پوشن،ولی غافل از اینکه اولین دامن رو ،پسرا تو بچگی‌شون می‌پوشیدن،البته بیشتر قدیم‌ترا

بعدش دامن های دیگه‌ای مثل مهریه بالا و خرج های آن‌چنانی برای عروسی و همه چیز تمام بودن در اول زندگی

و داشتن الگوهای غلط انتخاب بین دختر و پسر و الگوهای غلط زناشویی

باور به آفتاب و مهتاب ندیده بودن دختر !

ولی راحت بودن و صاحب حق بودنِ پسر در تجربه های مثلا زندگی!

فارغ از بحث مفصلِ درستی یا نادرستی این موضوع،تولد این اندیشه که نیاز ،مردونه است و تبعات اجتماعیش که همیشه انکار شده

موج ناخوشایندی از استفاده ابزاری از هر دو جنس به راه افتاد

حوصله نوشتن بقیه‌اش نیست...

فعلا تا همین جا.