جیب زیادی

داشتن جیب برای  لباس‌ خیلی وقت ها خوبه و بکار میاد

ولی اگه حواست نباشه و قبل انداختنش تو ماشین لباس شویی دستمال کاغذی ها رو درنیاری، گند میزنه به بقیه لباس‌ها 

حکایت بعضی از مسؤلین مملکتی حکایت همون جیب و دستمال کاغذیه

 

زنجیره آدمیت

وقتی کودک هفت ساله ای و از آمپول می‌ترسی فقط به خاطر درد کوچک و لحظه ای اش! 

هیچ وقت دنیای کوچکت متصور هم نمی‌شد در سال‌های بعدتر که انتظارش رو میکشیدی در حالیکه شتابان به سویت می‌آیند بی آنکه به انتظار تو وقعی نهند، قرار است دردهایی رو به دوش بکشی که لحظه ای رهایت نخواهند کرد

یکی از این دردها درد و رنج خداحافظی است که ما آدم ها بارها در موقعیت های مختلف زندگی خود تجربه می‌کنیم 

مثل رنج دل کندن از حرم امام رضا وقتی پاهایت نمی‌خواهند قدم از قدم بردارن 

بارها سر برمی‌گردانی و دوباره به گنبد طلایی نگاه میندازی 

و کنده شدن گوشه ای از قلبت را و جا گذاشتنش رو همان جا همان لحظه حس می‌کنی با تمام وجود 

لحظه ای که از دوستی باید به جبر زمان و مکان و جبر انسان جدا شوی و بدرود بگویی و هیچ واژه ای یاری گر تو در بیان این رنج نیست 

رنج بیشتر آنکه داستان این رنج ها ادامه دارد... 

 

 

حسرت آغوش

 

 

همیشه به کبوترهای حرم‌ها غبطه میخوردم

اما این بار کار از غبطه گذشته

تو این شرایط کرونایی دیگه محالی شده ورای تصور

شاید بگید از راه دور هم میشه سلام و عرض ارادت داشت و حرف زد و درد و دل کرد

که درسته قطعا

ولی یه وقت هایی اینقدر بی تابی و دلتنگ که دلت میخواد خودت رو تو بغل کسی که داری باهاش حرف میزنی بندازی

حرم رفتن هم حکم همون در آغوش رفتن رو داره

حرم همون مامن و پناهیه که بی منت و بی شرط و بی ترس خودت رو می‌سپری بهش

 

 

دردهای رقیب

در این دنیا درد با درد درمان می‌شود

بدین صورت که با آمدن درد جدید درد قبلی رنگ می‌بازد

اما امان از وقتی که قبلی‌ها رنگ نبازند و دوشادوش هم در سرزمین روح و جسم آدمی جولان دهند

 

قهرمان من

 

بغض، پشت بغضه که میجوشه

از شنیدن از تو 

از یاد تو

 

 

 

 

خواب فامیلی

با این که کروناست و رفت و آمد فامیلی تعطیله 

ولی همچنان صله رحم ما سرجاشه! 

از این لحاظ که هر شب یه عده از فامیل تو خوابم میان 

 

 

طاقت

دیدید پارچه های جنس اعلا چروک نمیشن ، کرک نمیشن، نخ نما نمیشن و رنگشون نمیره؟

آدمی زاد هم اگه خودش رو به اعلا برسونه تو سختی ها و مصیبت ها ناملایمات، به راحتی از پا درنمیاد ،اخلاقش چروک نمیشه، ابروهاش تو هم نمیره، کسی از رنگ رخساره اش به چیزی پی نمیبره

ولی همون پارچه خوب و اعلا رو اگه اتوی داغ بذاری روش و برنداری دیگه اعلا بودنش اونجا جوابگو نیست دیگه مثل اول نمیشه 

بعضی اتفاقات مثل همون اتو هستن

 

 

احوالات

به حدی عصبانی ام که اگه یه سیب زمینی رو سرم بذارن، می‌پزه

 

لاک مرطوب

تا زمانیکه که دانشمندان نتونن لاکی تهیه کنند که آب ازش رد بشه، از پیشرفت علم و تکونولوژی نباید سخن گفت