یعنی چی که دختر، رو بدنِ خودش مالکیت نداره و خانواده و جامعه براش تعیین میکنند که چی به نفعشه ؟
تازه اگه باز نفعی برای اون دختر تو اون تعیین کردن ها باشه !
چطور از تناقض مدرنیته بودن انتظارات و تفکرات دختر و سُنت و عرفِ تمکین و حرف شنوی از خانواده و همسرو بکر بودن از جانب دختر پاره نمیشید؟!
چند وقت پیش مطلبی جستجو میکردم که رسیدم به سایتی که راجع به ازدواج موقت دخترای بالای سی سال سوال شده بود و آخوندی که جواب اون فرد رو داده بود نوشته بود :
دختری که اینکارو کنه گناهکاره!
و نوشته بود که نماز و روزه و مشغول کردن با کارهای مختلف تا خلا عاطفی به سمت تصمیمات اشتباه نبرتش!
بماند که اصلا دخترا رو فاقد نیازجنسی میدونست، میخوام بدونم همه این به اصطلاح: طلبه ها، آخوندها ، مراجع، آقایون و خانم های همه چیزدان اگه خودشون تا سن سی و اندی خورده ای بدون همسر بگذرونن و هیچ کسی برای ارضای نیازهای روحی و جسمی شون نداشته باشن با ورزش و نماز و روزه و فعالیت های متفرقه چقدر دووم میارن؟!
چرا وقتی تو موقعیت یکی نیستید راحت نسخه های بدردنخور و سطحی تحویل آدمها میدید؟
این نماز وروزه و مشغول شدن به کارهای مختلف برای نوجوونا خوبه که هنوز تو شرایط ازدواج نیستن اکثریت شون، نه برای جوونی که از سن بلوغش تا سی وپنج ، هفت هشت یا چهل سالگی داره فشارهای زیادی رو تحمل میکنه
کی میخواید تو اون کله پوکتون فرو کنید این سلب حق دخترا که اساسی ترین و بدیهی ترین نیازشونه هیچ کم از زنده به گور کردن دخترا در زمان اعراب جاهلیت نداره که چه بسا ظالمانه تر هستش!
اونی که شرایط ازدواج دایمی براش پیش نیومده بره به درد خودش بمیره که چون جامعه، خانواده ومغزهای زنگ زده خوش ندارن ، نمیپسندن ؟!
خب به درک که خوش ندارن
