پیش بینی احوالات

داشتم با خودم فکر میکردم که اگه میشد فردای خودمون رو پیش‌بینی کنیم، اتفاقاتی که قراره بیفته رو تا حدی متصور بشیم

واکنش های بهتر، ترس کمتر، صبر بیشتر همراه با تسلیم و رضایت میداشتیم

که نهیبی اومد که چه پیش‌بینی بالاتر و دقیق تر از اینکه هر لحظه ممکنه شیشه عمر لبریز بشه

و همه فرصت ها به پایان برسه

فرصت دیدن روی ماه پدر و مادر و چشیدن لبخندشون و لمس دست هایی که از سختی روزگار زمخت شده 

و خیلی فرصت های دیگه...

 

اندر مجاهدت های مجردی

اون روزی که مامان من قبول کنه که نباید پوست پیاز یا پرتقال رو بسوزونه عید منه

واقعا از یه سنی به بعد زندگی با خانواده خودش یجور مجاهدته، امتحان صبر و تحمله 🚬